عجزکافران
آیه شماره 18 از
سوره مبارکه فرقان
عجز کافران
قَالُواْ سُبْحَانَکَ مَا کاَنَ یَنبَغِى
لَنَا أَن نَّتَّخِذَ مِن دُونِکَ مِنْ أَوْلِیَاءَ وَ لَاکِن مَّتَّعْتَهُمْ وَ
ءَابَاءَهُمْ حَتىَ نَسُواْ الذِّکْرَ وَ کاَنُواْ قَوْمَا بُورًا
ترجمه:(در پاسخ)
میگویند: «منزهی تو! برای ما شایسته نبود که غیر از تو اولیایی برگزینیم، ولی آنان
و پدرانشان را از نعمتها برخوردار نمودی تا اینکه (به جای شکر نعمت) یاد تو را
فراموش کردند و تباه و هلاک شدند.»
تفسیر : 1- هر کجا سخنى از
شرک به میان آمد، تسبیح وتنزیه خدا لازم است. «سبحانک»
2- خداوند نعمتهاى خود
را حتّى از منحرفان دریغ نمىدارد. «لکن متّعتهم»
3-خطر مال در جایى است که سبب
فراموشى خدا شود، نه این که مال مطلقاً بد و خطرناک باشد. «متّعتهم... حتّى
نسوا»
4- در خانوادههایى که چند نسل آنها مرفّه بودهاند، زمینهى فراموشى از
خدا و قیامت، بیشتر است. «و آبائهم»
5-به مال و جلوهگرىهاى مرفّهین نگاه
نکنید، همهى آنان تباه شدنى هستند. «کانوا قوماً بورا
